Μελέτη χωροχρονικής κατανομής σεισμικών ακολουθιών στον ευρύτερο ελληνικό χώρο

Περίληψη

Αντικείμενο της εργασίας είναι η μελέτη των χαρακτηριστικών της χωρικής και χρονικής κατανομής των μετασεισμικών ακολουθιών που έλαβαν χώρα στον ελληνικό χώρο από το 1978 μέχρι σήμερα. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από τον κατάλογο του Τομέα Γεωφυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Αν και ο χώρος που έλαβε χώρα κάθε μετασεισμική ακολουθία ανήκει σε διαφορετικές γεωτεκτονικές ζώνες της Ελλάδας, τα κριτήρια στα οποία υπακούουν τόσο η χωρική όσο και χρονική κατανομή των μετασεισμών παραμένουν σε μεγάλο βαθμό τα ίδια. Η χωρική εξέλιξη της σεισμικότητας γίνεται κατά μήκος του σεισμικού ρήγματος είτε μονοκατευθυντικά είτε δικατευθυντικά. Η απόσταση από το επίκεντρο του κύριου σεισμού στην οποία συμβαίνουν οι μετασεισμοί έχει άμεση σχέση με το χρονικό διάστημα που έχει παρέλθει από την κύρια διάρρηξη. Η μετασεισμική δραστηριότητα είναι ιδιαίτερα υψηλή αμέσως μετά την κύρια διάρρηξη, στη συνέχεια εισέρχεται σε μία περίοδο ομαλοποίησης και τελικά φτάνει στα επίπεδα της κανονικής σεισμικότητας κάθε περιοχής. Στις περισσότερες περιπτώσεις, των μεγαλύτερων μετασεισμών προηγείται μία χαρακτηριστική περίοδος σχετικής ηρεμίας, που αποτελεί προάγγελο της γένεσής τους. Ο προσδιορισμός αυτής της περιόδου συμβάλλει στην εκτίμηση της άμεσης σεισμικής επικινδυνότητας λόγω της γένεσης ενός ισχυρού μετασεισμού