Προσομείωση διατάξεων μέτρησης ηλεκτρικής τομογραφίας σε εφαρμογές διαχρονικής παρακολούθησης = Simulation of ERT measuring arrays for time-lapse monitoring

Περίληψη

Η ηλεκτρική τομογραφία είναι μια μέθοδος η οποία εξελίσσεται ραγδαία τον τελευταίο καιρό στο χώρο της γεωφυσικής και αποτελεί μια αξιόπιστη λύση για την υπεδάφιας έρευνα. Η εξέλιξη της τεχνολογίας πλέον επιτρέπει τη διαχρονική παρακολούθηση με τη χρήση ηλεκτρικών τομογραφιών έτσι ώστε να αποτυπώνονται οι αλλαγές των τιμών των ηλεκτρικών αντιστάσεων με το χρόνο.
    Σε αυτή την εργασία εξετάζεται η απόδοση πέντε διαφορετικών διατάξεων μέτρησης στο πλαίσιο της γεωηλεκτρικής διαχρονικής παρακολούθησης. Στόχος είναι να διαπιστωθούν τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που παρουσιάζουν οι διατάξεις έτσι ώστε να επιλέγεται η πλέον κατάλληλη για την εφαρμογή της σε μετρήσεις γεωηλεκτρικής διαχρονικής παρακολούθησης.
    Η μελέτη έγινε με τη χρήση λογισμικού για την παραγωγή συνθετικών δεδομένων που αντιστοιχούν σε μοντέλα αντίστασης που συναντάμε σε περιβάλλοντα ρύπανσης από διαφορετικούς ρυπαντές. Εξετάστηκε συγκριτικά η απόκριση των διατάξεων στα διαφορετικά μοντέλα και ακολουθεί ο σχολιασμός των αποτελεσμάτων.

Electric resistivity tomography is a rapidly evolving geophysical method and forms a reliable technique for subsurface investigation. Technological progress allows time- lapse imaging with the use of electrical tomographies in order monitor the variation subsurface electrical resistivity with time.
    In this work the efficiency of five different electrode arrays within the geoelectrical time- lapse imaging framework are examined. The goal is to specify the pros and cons of these arrays in order to select the best for its application in time lapse measurements.
    The research is accomplished with the use of software to produce synthetic data that correspond to resistivity models that we encounter in contaminated environments. As a result the response of the arrays to the different models is examined and discussed. In conclusion the dipole-dipole and optimized arrays proved the most efficient in describing time-changing subsurface resistivities.