Η συμβολή της Τηλεπισκόπησης στην προειδοποίηση σχετικά με πιθανές πλημμύρες, στην αξιολόγηση των καταστροφών και στη μείωση του κινδύνου.

Περίληψη

Αυτή η εργασία παρουσιάζει μια νέα προσέγγιση στη μοντελοποίηση ξαφνικών
πλημμυρών σε ξηρές λεκάνες απορροής με την συνδυασμένη χρήση της Τηλεπισκόπησης και των δεδομένων του Ψηφιακού Μοντέλου Αναγλύφου (DEM)
σε ένα σύστημα Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφοριών (GIS).Τα δεδομένα της
Τηλεπισκόπησης έχουν μεγάλη σημασία στη μοντελοποίηση των ξαφνικών
πλημμυρών και χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο στην εκτίμηση μιας σειράς
παραμέτρων (Sharma and Singh, 1992; Foody et al.,2004).Αυτές οι παράμετροι
είναι η εκτίμηση της βροχόπτωσης,της εξατμισιδιαπνοής και της χρήσης και
κάλυψης Γης (Xinmei et al., 1995; Rezacova et al., 2007) οι οποίες έχουν μεγάλη
επιρροή στην επιφανειακή απορροή, την απώλεια μετάδοσης και στη διοχετεύουσα
απορροή. Η φασματική ανακλαστικότητα των καναλιών που επηρεάζεται από  πρόσφατες πλημμύρες παρουσιάζει σημαντική αύξηση, λόγω της απόθεσης των ιζημάτων σε αυτά τα κανάλια, καθώς η πλημμύρα υποχωρεί. Αυτό επιτρέπει στα μέρη μιας λεκάνης που έχουν πληγεί από την πρόσφατη πλημμύρα να ξεχωρίζουν από μη
πληγέντα τμήματα, χρησιμοποιώντας μια χρονοσειρά των εικόνων Landsat. Το SRTM3 DEM χρησιμοποιήθηκε για τον υπολογισμό της κατεύθυνσης της ροής, το μήκος της ροής, το ενεργό κανάλι διατομής και την κλίση. Η εξίσωση Manning χρησιμοποιήθηκε για τον υπολογισμό των ταχυτήτων ροής του καναλιού, και ως εκ τούτου και στις χρονικές ζώνες στην περιοχή της λεκάνης απορροής. Ένα μεγάλου μήκους κανάλι που ήταν ενεργό κατά τη διάρκεια μιας εκδήλωσης απορροής το 1985, το οποίο δεν δέχεται ροή από κάποιο παραπόταμο, χρησιμοποιήθηκε για τον υπολογισμό του ρυθμού μετάδοσης απώλειας 7.5 mm h -1 , λαμβάνοντας υπόψη την εκτίμηση της μέγιστης αποφόρτισης.