Διερεύνηση του νόμου του Bath σε σεισμικές ακολουθίες στην Ελλάδα = Investigation of Bath’ s law in earthquake sequences in Greece.

Περίληψη

Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως αντικείμενο τη διερεύνηση του νόμου του Bath (1965) στον ελληνικό χώρο. Για τον σκοπό αυτό συγκεντρώθηκαν δεδομένα παρατήρησης από σεισμικές ακολουθίες, οι οποίες έγιναν στον ελληνικό χώρο κατά το χρονικό διάστημα 1911 – 2020. Τα μεγέθη των κύριων σεισμών λήφθηκαν ίσα ή μεγαλύτερα του 6.0 (Μ >= 6.0) και οι μεγαλύτεροι μετασεισμοί τους έχουν μέγεθος Μ >= 4.0. Υπολογίζεται η διαφορά στο μέγεθος μεταξύ του κύριου σεισμού – μεγαλύτερου μετασεισμού και διερευνάται η ισχύς του νόμου του Bath, σύμφωνα με τον οποίο η διαφορά αυτή κυμαίνεται γύρω από ένα μέσο όρο ίσο με 1.2 μονάδες μεγέθους.
Στο πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζεται η σχετική θεωρία του νόμου του Bath, περιγράφεται το σεισμοτεκτονικό καθεστώς στην Ελλάδα και τις γύρω περιοχές. Στο δεύτερο κεφάλαιο αναλύεται ο τρόπος επιλογής των κύριων σεισμών και των μεγαλύτερων μετασεισμών τους και παρουσιάζονται οι 10 περιοχές και τα ρήγματα με τα οποία συνδέονται οι 130 σεισμικές ακολουθίες. Στο τρίτο κεφάλαιο υπολογίζονται οι διαφορές μεγέθους, Δm, μεταξύ του μεγέθους του κύριου σεισμού, Μο, και του μεγέθους του μεγαλύτερου μετασεισμού, Μα. Υπολογίζεται η μέση τιμή,  , όλων αυτών των διαφορών και η αντίστοιχη τυπική απόκλιση, σΔm. Η διαδικασία αυτή πραγματοποιείται για το σύνολο των δεδομένων αρχικά για όλους τους σεισμούς συνολικά και κάθε περιοχή ξεχωριστά και παρουσιάζονται τα διαγράμματα Μ – Δm, όπως και αυτά του μεγέθους Μ του κύριου σεισμού σε συνάρτηση με την χρονική διαφορά του από τον μετασεισμό και την απόσταση από αυτόν. Στο τέταρτο κεφάλαιο παρουσιάζονται τα αποτελέσματα, συγκρίνονται με αποτελέσματα προηγούμενων εργασιών και δίνεται η σχετική ερμηνεία.

The present thesis aims to investigate Bath’s law (1965) in Greece. For this purpose, observational data were collected from seismic sequences, which took place in the Greek area during the period 1911 – 2020. The magnitudes of the main shocks were taken equal to or greater than 6.0 (M >= 6.0) and their largest aftershocks have magnitudes M >= 4.0. The difference in magnitude between the mainshock – largest aftershock is calculated and the validity of Bath’s law is investigated, according to which this difference varies around an average equal to 1.2 magnitude units.
The first chapter presents the relevant theory Bath’s law, describes the seismotectonic regime in Greece and the surrounding areas. The second chapter discusses how the mainshocks and their largest aftershocks are selected and presents the 10 regions and the faults to which the 130 seismic sequences are associated. The third chapter calculates the magnitude differences, Δm, between the magnitude of the mainshock, Mo, and the magnitude of the largest aftershock, Ma. the mean value,  , of all these differences and the corresponding standard deviation, σΔm, are calculated. This procedure is carried out for the dataset, firstly, for all earthquakes as one set and each region separately and presents the M – Δm plots, as well as those of the magnitude of the mainshock in relation to its time difference from the aftershock and its spatial distance from it. The fourth chapter presents the results, compares them with results from previous works and gives the related interpretation.