The Triassic formation of the island of Hydra are described geologically and a detailed micropaleontological, stratigraphical and microfacies study is presented. The results are refering to three different sections; the first one is located in the area of Episkopi-Agia Marina having a direction N to E, the second in Agia Triada at the same direction and the third one in the area of the cup Zurba of NE to SW direction.
The sections include «ΗΑΝ -BULOG. type limestones of the «HALLSTATT» facies, limestones with chert and chert limestones of the «Eros» facies. Predominant facies are micrites to biomicrites (wackestones to packstones) with filaments and radiolaria and oosparites (Grainstones). The identified formanifera microfauna in connection with the ammonites fauna permit the division of the triassic limestones overlying the permo-triassic formations into the following stratigraphic units: Skythian, Anisian (Aegean, Bithynian, Pelsonian, Illyrian), lower Ladinian and Upper Ladinian-Carnian.

Οι τριαδικοί σχηματισμοί της νήσου Ύδρας περιγράφονται γεωλογικά και αναλύονται λεπτομερώς μικροφασικά, μικροπαλαιοντολογικά και στρωματογραφικά.
Τα αποτελέσματα αναφέρονιαι σε τρεις τομές από τις οποίες οι δύο έγιναν κατά τη διεύθυνση Β-Ν στις περιοχές Επισκοπή-Αγία Μαρίνα (τομή ΥΑ) και Αγία Τριάδα (τομή ΥΓ) και η τρίτη κατά τη διεύθυνση ΒΑ-ΝΔ στην περιοχή του ακρωτηρίου Ζούρβας (τομή ΥΒ).
Η τομή ΥΑ περιλαμβάνει τους τριαδικούς σχηματισμούς που εμφανίζονται στις δυτικές περιοχές της νήσου. 0 κατώτερος σχηματισμός που δειγμαπστηκε είναι ωολιθικοί ασβεστόλιθοι, από τη μικροφασική ανάλυση των οποίων προέκυψε ότι απετέθησαν σε περιβάλλον περιθωρίου ανθρακικής πλατφόρμας. Μικροαπολιθώματα δεν βρέθηκαν, από τη στρωματογραφική τους θέση όμως και τα Βιβλιογραφικά στοιχεία συνάγεται ηλικία ανωτέρου Σκυθίου κατώτατου Ανισίου.
Στη συνέχεια αναπτύσσονται οι ασβεστόλιθοι «Έρως». Πρόκειται για βιομικρουδίτες, βιοσπαρίτες και βιοσπαρουδίτες, που έχουν υποστεί έντονα διαγενετικά φαινόμενα. Χαρακτηρίζονται από την έντονη παρουσία βιοκλαστών, κυρίως φυκών, και περιέχουν άφθονη μικροπανίδα τρηματοφόρων που υποδηλοί την παρουσία της ζώνης Pilammina densa στα ανώτερα στρώματα. Με βάση την κατανομή των διαφόρων ειδών στα δείγματα
και το στρωματογραφικό τους εύρος, διακρίθηκαν, εκ των κάτω προς τα άνω οι εξής ορίζοντες:
Ανώτερο Αιγαίίο-Βιθύνιο (δείγματαΥΑΙ και ΥΑ3).
Πελσόνιο (δείγματα ΥΑ4 έως ΥΑ6) με Meandrospira dinarica και Pilammina densa.
Ιλλύριο (δείγματα ΥΑ7 έως ΥΑ11) με Endothyra badouxi, Nodosaria ordinata και Pilammina densa.
To περιβάλλον αποθέσεως εξακολουθεί να αντιστοιχεί σε περιθώρια της ανθρακικής πλατφόρμας.
Οι ανώτεροι ορίζοντες των ασβεστόλιθων «Έρως» έχουν υποστεί έντονο τεκτονισμό και λατυποποίηση.
Στα δημιουργηθέντα κενά (δείγμα ΥΑ11) έχει διεισδύσει υλικό από την υπερκείμενη ασβεστολιθική φάση τύπου «Hallstatt». Εξ αυτού συμπεραίνεται ότι η απόθεση των ασβεστόλιθων τύπου «Hallstatt», στην περιοχή της Επισκοποής, άρχισε κατά το τέλος του ανωτέρου Ιλλυρίου, άποψη που ενισχύεται από την περιεχόμενη σε αυτούς μικροπανίδα. Η φάση είναι πελαγική και αποτελείται από απολιθωματοφόρους μικρίτες και βιομικρίτες με ακτινόζωα και Filaments.
Οι ίδιοι μικροφασικοί χαρακτήρες επαναλαμβάνονται και στους υπερκείμενους των ασβεστόλιθων τύπου «Hallstatt» ασβεστόλιθους με κερατολίθους, με μόνο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό την έντονη συσσώρευση Filaments η οποία τοπικά δημιουργεί Lumachelle. Τα τρηματοφόρα εδώ είναι σπάνια. Εν τούτοις στους ανώτερους ορίζοντες εντοπίστηκαν Βιοικοινωνίες ανωτέρου Λαδινίου-Καρνίου, οπότε και στα ενδιάμεσα στρώματα αποδίδεται ηλικία κατωτέρου Λαδινίου.
Η απόθεση, τόσο των ασβεστόλιθων τύπου «Hallstatt» όσο και των ασβεστόλιθων με κερατολίθους, έλαβε χώρα σε περιβάλλον ηπειρωτικής κλιτύος προς την πλευρά της ανοικτής θάλασσας.
Η τομή ΥΓ έγινε στην κεντρική περιοχή της Ύδρας και αναφέρεται καθ ’ ολοκληρία σε ασβεστόλιθους τύπου «Han-Bulog» της φάσης «Hallstatt», οι οποίοι σχηματίζουν στενή λωρίδα, από τα ΒΔ μέχρι τα ΝΑ παράλια της νήσου, καταλαμβάνοντας τα υψηλότερα τοπογραφικά σημεία.
Η μικροφασική τους ανάλυση έδειξε ότι παρουσιάζουν σαφείς διαφοροποιήσεις από τους ασβεστόλιθους τύπου «Hallstatt» της τομής ΥΑ, τόσο ως προς τους ιζηματολογικούς όσο και ως προς τους
μικροπαλαιοντολογικούς τους χαρακτήρες. Πρόκειται για απολιθωματοφόρους μικρίτες και βιομικρίτες με ακτινόζωα και Filaments, οι οποίοι, κυρίως στους κατώτερους ορίζοντες, εναλλάσσονται με βιο-πελ-μικρίτες και Βιο-πελ-μικρορουδίτες.
Έντονη είναι η παρουσία ηφαιστειακού υλικού και βιοκλαστών, κυρίως εχινοδέρμων και φυκών. Έντονα είναι επίσης τα διαγενετικά φαινόμενα.
Με βάση τα προσδιορισθέντα τρηματοφόρα αναγνωρίσθηκαν οι παρακάτω στρωματογραφικοί ορίζοντες:
Ανώτερο Σκύθιο (δείγματα ΥΓ3 και ΥΓ6)
Αιγαίίο-Βιθύνιο (δείγματα ΥΓ7 έως ΥΓ15) με Meandrospira pusila και Trochammina almtalensis.
Πελσόνιο (δείγματα ΥΓ16 έως ΥΓ30) με άφθονο Duostominidae και Paleomiliolina judicariensis.
Κατώτερο Ιλλύριο (δείγματα ΥΓ31 έως ΥΓ37).
Το περιβάλλον απόθεσης είναι και εδώ αυτό της ηπειρωτικής κλιτύος προς την πλευρά της ανοικτής θάλασσας, θα πρέπει όμως να διαφοροποιείται από αυτό στο οποίο απετέθησαν οι αντίστοιχοι σχηματισμοί της τομής ΥΑ.
Η τομή ΥΒ περιλαμβάνει ασβεστόλιθους του ανατολικού άκρου της νήσου, οι οποίοι στη βιβλιογραφία αναφέρονται ως ασβεστόλιθοι «Έρως». Η μικροφασική τους ανάλυση όμως έδειξε ότι δεν περιλαμβάνουν φάσεις παρόμοιες με αυτές που απαντιόνται σε αντίστοιχους σχηματισμούς των άλλων περιοχών της Ύδρας.
Πρόκειται για μικρίτες, απολιθωματοφόρους μικρίτες και ανακρυσταλλωμένους μικρίτες με θραύσματα κρινοειδών, ακτινόζωα και σπάνια Filaments.
Χαρακτηριστικά τρηματοφόρα δεν αναγνωρίστηκαν, έτσι η ηλικία δεν μπορεί να προσδιορισθεί με ακρίβεια.
Όσον αφορά το περιβάλλον αποθέσεως ο χώρος της ηπειρωτικής κλιτύος φαίνεται ως ο πλέον πιθανός.
Εκ των αποτελεσμάτων και παρατηρήσεων αυτών προκύπτουν τα παρακάτω συμπεράσματα.
Στις δυτικές περιοχές της Ύδρας (Επισκοπή-Αγία Μαρίνα), κατά τη διάρκεια του ανωτέρου Σκυθίου-Ανισίου επικρατούσαν συνθήκες περιθωρίων ανθρακικής πλατφόρμας όπου απετέθησαν ωολιθικοί ασβεστόλιθοι και νηρητικοί ασβεστόλιθοι φάσης «Έρως». Κατά το ανώτερο Ιλλύριο και μετά από μία φάση εντόνου τεκτονισμού, επικρατούν συνθήκες ηπειρωτικής κλιτύος και αρχίζει η απόθεση πελαγικών ασβεστόλιθων τύπου «Hallstatt». Οι συνθήκες αυτές εξακολουθούν καθ ’ όλη τη διάρκεια του Λαδινίου και μέχρι του κατωτέρου Καρνίου, δίνοντας γένεση σε ασβεστόλιθους με κερατολίθους.
Στις κεντρικές περιοχές της νήσου, αντιθέτως, οι συνθήκες ηπειρωτικής κλιτύος επικρατούν ήδη από του ανωτέρου Σκυθίου οπότε και αρχίζει η απόθεση των ασβεστόλιθων τύπου «Han-Bulog» της φάσης «Hallstatt», ο σχηματισμός των οποίων διάρκεσε σε αυτή την περιοχή (Αγία Τριάδα), μέχρι και το κατώτερο Ιλλύριο.
Για τις ανατολικές περιοχές (Ακρωτήριο Ζούρβας), από τα υπάρχοντα μέχρι τώρα στοιχεία, προκύπτει ότι δεν είναι δυνατός ο συσχετισμός τους με κάποια από τις φάσεις που εντοπίσθηκαν στις άλλες περιοχές.