Μελέτη της ομάδας των ασβεσταμφιβόλων με τη μέθοδο της φασματοσκοπίας υπέρυθρου με μετασχηματισμούς FOURIER.

Περίληψη

Μελετήθηκαν 11 δείγματα ασβεσταμφιβόλων, προερχόμενα είτε από δημοσιευμένη διδακτορική διατριβή, είτε από συλλογές Μουσείων. Για την ταυτοποίησή τους τα δείγματα αναλύθηκαν με Μικροαναλυτή EDS και με Περιθλασιμετρία Κόνεως με Ακτίνες Χ (PXRD). Από τις αναλύσεις αυτές, που τα αποτελέσματά τους συμπίπτουν, προέκυψε ότι τα δείγματα είναι: 2 ακτινόλιθοι (Α1 και Α2), 3 τρεμολίτες (Τ1, Τ2 και Τ3), 3 μαγνησιο-κεροστίλβες (Η1, Η2 και Η3) και 3 παργασίτες (Ρ1, Ρ2 και Ρ3). Κατόπιν αναλύθηκαν τα δείγματα με τη μέθοδο της Φασματοσκοπίας Υπερύθρου με Μετασχηματισμούς Fourier (FTIR), όπου λήφθηκαν φάσματα διαπερατότητας με την τεχνική του δισκίου KBr στην περιοχή του μεσαίου υπερύθρου (MIR). Από τη μελέτη των φασμάτων τους προέκυψε ότι και τα 4 είδη ασβεσταμφιβόλων παρουσιάζουν παρόμοια φάσματα. Συγκεκριμένα, και στα 4 είδη εμφανίζονται κοινές κορυφές στα 1630-1612, 919, 685-683, 668-665, 513-507, 468-460, και 419cm -1 . Αυτό είναι αναμενόμενο αφού αποτελούν μέλη της ίδιας ομάδας ορυκτών, κρυσταλλώνονται στο ίδιο σύστημα κρυστάλλωσης κι έχουν παρόμοιο χημικό τύπο. Τα φάσματα των ακτινόλιθων, των τρεμολιτών και των μαγνησιο-κεροστιλβών εμφανίζουν επιπλέον κοινές κορυφές στα 3671, 3660-3658, 1097-1094, 998-989, 954-951, 757 και 445-441cm -1 και δεν μπορεί να γίνει περαιτέρω διάκριση των ειδών μεταξύ τους. Οι μικρές διαφορές της δομής αλλά και της σύστασή τους καθώς και το γεγονός ότι είναι φυσικά δείγματα δικαιολογεί την ομοιότητα αυτή. Στα φάσματα των παργασιτών εμφανίζονται επιπλέον των κοινών κορυφών και κορυφές στα 3690, 3442, 984, 932, 811-805, 734 και 698-696cm -1 που δεν εμφανίζονται στους ακτινόλιθους, στους τρεμολίτες και στις μαγνησιο-κεροστίλβες και τα διαφοροποιούν αρκετά από τα φάσματα των 3 άλλων. Η εμφάνιση των διαφορών αυτών οφείλεται πιθανότατα στην αρκετά διαφοροποιημένη δομή του πλέγματός τους σε σχέση με τα άλλα 3 είδη και στην κατάληψη της θέσης Α κυρίως από Na.