Αρχαιομαγνητική μελέτη κλιβάνου από την Ιερισσό Χαλκιδικής = Archaeomagnetic study of a ceramic kiln from Ierissos Chalkidiki

Περίληψη

Στην παρούσα διπλωματική μελετάται ο κλίβανος της Ιερισσού με την μέθοδο του Αρχαιομαγνητισμού. Αρχικά δίνονται οι βασικές αρχές του μαγνητικού πεδίου, παρουσιάζονται τα σιδηρομαγνητικά ορυκτά και οι ιδιότητες τους, τα είδη μαγνήτισης και η απόκτηση τους. Αναφέρονται επίσης οι έννοιες του αρχαιομαγνητισμού ενώ περιγράφονται και οι τεχνικές επεξεργασίας των δειγμάτων στο εργαστήριο, οι τεχνικές απομαγνήτισης και ανάλυσης των αποτελεσμάτων. Ως κύριο θέμα της εργασίας αποτελεί η μελέτη κλιβάνου που εντοπίστηκε ύστερα από αρχαιολογική ανασκαφή στην περιοχή της Ιερισσού Χαλκιδικής. Τα δείγματα που συλλέχθηκαν από τον κλίβανο μελετήθηκαν αρχαιομαγνητικά και προσδιορίστηκε η διεύθυνση του μαγνητικού πεδίου που είχαν καταγράψει. Η μέση τιμή που υπολογίσθηκε για τον κλίβανο είναι : D = 12.4°, I = 60.2°, a95 = 6.8°. Με βάση την υπολογιζόμενη τιμή της διεύθυνσης έγινε η χρονολόγηση του κλιβάνου η οποία τοποθετεί την τελευταία καύση του κλιβάνου στο διάστημα 1083-1228μ.Χ. Η τιμή αυτή βρίσκεται σε πολύ καλή συμφωνία με την αρχαιολογική εκτίμηση.  
Λέξεις κλειδιά: Γεωμαγνητισμός, Γεωχρονολόγηση, Παλαιομαγνητισμός

The present thesis studies the Ierissos kiln by the means of Archaeomagnetism. At the beginning of the thesis, the basic principles of the magnetic field are given while the ferromagnetic minerals and their properties and the magnetization types and their acquisition are presented. An introduction of the method of the archaeomagnetism is also mentioned, as well as the techniques of sample preparation in the laboratory, techniques of demagnetization and analysis of results. The main topic of this work is the study of a kiln that was discovered during an archaeological excavation in the area of Ierissos Halkidiki. The samples collected from the kiln were archaeomagnetically studied and the direction of the magnetic field recorded was determined. The mean archaeomagnetic direction calculated for the kiln is: D = 12.4 °, I = 60.2 °, a95 = 6.8 °. Based on the calculated value of the direction of the geomagnetic field, the kiln was dated, indicating the last firing of the kiln in the interval 1083-1228 AD. This dating is in very good agreement with the archaeological estimation.
Key words: Geochronology, Geomagnetism, Paleomagnetism